Cumhuriyet dönemi Türk şiirinde önemli bir yere sahip olan Karakoç, II. Yeni hareketi içerisinde kendine mahsus dil ve özgün söyleme sahiptir. Özellikle kendine has imge kültürüyle geçmişin bilgi ve deneyimlerini günümüz şiirinde kendine has estetik bir duyuşla yeniden yorumlar. Sezai Karakoç’un şiirlerindeki kuruluş ve kurtuluş değerleri, geleneksel yaşam bilinci, tarih bilinci, İslâm medeniyeti, Divan edebiyatı ve aşk estetiği gibi unsurlar üzerine kurulur. Sezai Karakoç, insanın içinde yaşadığı şeyler dünyasında yitip gitmemesi için ona tarihselliğini hatırlatan kendilik değerlerine ve kuruluş ve kurtuluş değerlerine sığınması gerektiğini belirtir. Bu açıdan kur(t)uluş değerleri en geniş anlamıyla önceki yaşam ve yaşanmamışlıkların bilgi ve birikimlerini temel izlek ve imgeler düzeyinde aktarılmasıdır.
Karakoç’un öğretisinin merkezinde yer alan kavramların en önemlisi diriliştir. Sezai Karakoç gerek şiirlerinde gerekse denemelerinde “Diriliş” kavramını merkezden çevreye yayılan bir şekilde ele alır. Diriliş estetiği ise kuruluş ve kurtuluş değerleri ve imgelerinin hal zamanında kendilik ve kendi oluş biçimidir. Sanatçının şiirlerinde geleneksel değerler, onu kuşatan, besleyen ve geçmişle hal zamanında ilişki kurmasını sağlayan önemli unsurdur.
Karakoç, who has an important place in the Turkish poetry of the Republic era, Within the new movement, it has an important place with its own language and original discourse. In particular, his unique image reinterprets his knowledge and experiences of culture with his own aesthetic feeling in today's poetry. Sezai Karakoç's founding and reconstruction/Salvation values are based on elements such as traditional life consciousness, historical consciousness, İslamic civilization, Divan literature and love aesthetics. Sezai Karakoç states that people should take shelter in values of self and values of establishment and salvation, which reminds him of his historicity so that he does not lose in the world of things he lived in. In this respect, reconstruction/salvation values are to be conveyed in the broadest sense to the basics and the level of knowledge of previous life and inexperience. The most important of the concepts at the center of Karakoç's teachings is restored. Sezai Karakoç treats the concept of "resurrection" in his poems and essays as spreading from the center to the periphery. The aesthetic of resurrection is the form of self and self-existence in the time of establishment and salvation values and images. Traditional values in the artist's poems are an important element that surrounds him, nourishes it, and enables him to relate to the past in a matter of time.
